Jag är ingen beundrare av färgen grå. Gråa moln, grå asfalt smittar av sig till hus, bänkar, ansikten.
Jag har glömt mössan. Den kalla vinden är vass och grå; den letar sig in under huvan, vill sippra in under kragen. Jag andas lugnt för att undvika att få gråheten med nerkyld luft i mina lungor.
Fem minuter om jag går fort, sex eller sju om jag går långsamt. Jag går fort: målet är nära, det kunde ha varit värre. Jag undviker att titta mig omkring, men stannar till då jag ser —
Mörkgrå mot grått. Björkkvistar vajar i vinden.
Intensiv lycka.